10 πράγματα που δεν ξέρατε για το Παρίσι

Γιατί δεν βλέπουμε την πυραμίδα του Λούβρου σε ταινίες; Πώς γίνεται και το Παρίσι έχει τόσο μεγάλες λεωφόρους; Τί μπορούμε να μάθουμε από τις πινακίδες με τα ονόματα των δρόμων του; Πώς παραγγέλνει κανείς καφέ και τί μυστικά κρύβουν οι είσοδοι του μετρό; Τις απαντήσεις σε αυτά και πολλά ακόμα ερωτήματα δίνει ο γνωστός βρετανός συγγραφέας και δημοσιογράφος Stephen Clarke στο βιβλίο του «Paris Revealed»....







Το βιβλίο αποτελεί ένα πορτραίτο της πόλης στην οποία μένει και ο ίδιος ο συγγραφέας τα τελευταία 17 χρόνια, και εστιάζει στις στιγμές, τους ανθρώπους, τα κτίρια, ακόμα και τα ζώα και τα δέντρα, που δίνουν στο Παρίσι τον παλμό του. Με χιουμοριστική διάθεση και εμφανείς τις βρετανικές καταβολές του, ο Clarke αποκαλύπτει τα μυστικά της πόλης του χωρίς, όμως, να αφαιρεί κάτι από τη γοητεία της. Εξάλλου, σύμφωνα με τον ίδιο, όσο πιο πολλά γνωρίζεις για μια πόλη, τόσο πιο πολύ την ερωτεύεσαι.


Στο Λούβρο, προσοχή στις κάμερες




Όλοι γνωρίζουμε την πυραμίδα του Λούβρου, το σήμα κατατεθέν πλέον, του Μουσείου. Κατασκευάστηκε το 1989 για να μειώσει τις τεράστιες ουρές στις εισόδους. Αυτό που ίσως δεν γνωρίζετε είναι ότι απαγορεύεται η κινηματογράφησή της χωρίς την επίσημη άδεια του αρχιτέκτονα I.M. Pei (με το αζημίωτο φυσικά). Γι’ αυτό και στις ταινίες βλέπουμε μόνο τα παλαιά κτίρια που εκτός από πολύ όμορφα, είναι και δωρεάν!



Η ιστορία της πόλης μέσα από τις πινακίδες της



Οι πινακίδες των δρόμων στο Παρίσι έχουν συχνά να πουν μια ιστορία. Αν κοιτάξετε λίγο πιο προσεκτικά θα παρατηρήσετε ότι σε πολλά σημεία το όνομα του δρόμου εμφανίζεται σε δύο πινακίδες, η μία πάνω από την άλλη. Όχι, δεν έχει γίνει από λάθος, απλώς οι υπεύθυνοι για την τοποθέτησή τους δεν μπορούσαν να αποφασίσουν το ιδανικό ύψος. Αλλού μπορεί να δείτε δύο διαφορετικά ονόματα δρόμων, το ένα στην τυπική μπλε πινακίδα και το άλλο σκαλισμένο σε πέτρα. Μετά την Επανάσταση, όλες οι πινακίδες που είχαν θρησκευτικό ή βασιλικό περιεχόμενο καταργήθηκαν και οι δρόμοι μετονομάστηκαν. Σε πολλά σημεία, όμως, οι παλιές δεν αφαιρέθηκαν. Εσείς μην μπερδευτείτε: οι σωστές είναι οι μπλε.


Charles Worth: ο εφευρέτης της υψηλής ραπτικής





O πρωτεργάτης της υψηλής ραπτικής Τσαρλς Γουόρθ



Μία από τις τουαλέτες που σχεδίασε ο Γουόρθ

Photo: courtesy The Metropolitan Museum of Art


Είτε το πιστεύετε είτε όχι, ο άνθρωπος που «εφηύρε» την υψηλή ραπτική δεν ήταν γάλλος αλλά βρετανός, και το όνομά του: Τσαρλς Γουόρθ. Στα μέσα του 19ου αιώνα, ο Γουόρθ άνοιξε το 1958 ένα κατάστημα στην πιο in περιοχή της πόλης και αντί να φτιάχνει ρούχα κατά παραγγελία, όπως συνηθιζόταν τότε, σχεδίασε τουαλέτες, επιβάλλοντας κατά κάποιο τρόπο τα ρούχα της επόμενης σεζόν. Σε αντίθεση με τον -επίσης βρετανό- Τζον Γκαλιάνο, ο Γουόρθ δεν έπινε και κρατούσε τις πολιτικές του απόψεις για τον εαυτό του.




Τι κρύβουν οι art nouveau στάσεις του μετρό;





Ο Hector Guimard θεωρείται σήμερα ένας από τους πιο διάσημους αρχιτέκτονες του 20ου αιώνα, στην εποχή του όμως υπήρξε θύμα των συχνών αλλαγών στις καλλιτεχνικές τάσεις. Οι art nouveau είσοδοι του μετρό που σχεδίασε στις αρχές του προηγούμενου αιώνα υπήρξαν αντικείμενο πολλών συζητήσεων. Πολλοί όμως ήταν αυτοί που θεώρησαν τα σχέδιά του άρρωστα και υπέρ του δέοντως ερωτικά, άλλοι είπαν ότι τα πράσινα σίδερα θύμιζαν κόκαλα και τα φώτα μάτια βατράχου. Αποτέλεσμα; Οι περισσότερες από τις 141 εισόδους του μετρό καταστράφηκαν ή μετακινήθηκαν.


Απλές συμβουλές για να απολαύσετε τον καφέ σας





Αν ένα καφέ στο Παρίσι είναι άδειο, μάλλον πρέπει να προβληματιστείτε γιατί είτε ο καφές θα είναι εξαιρετικά ακριβός, είτε το σέρβις θα είναι εξαιρετικά αργό. Αν όμως τα τραπέζια είναι στο ήλιο και -κυρίως- αν ξέρετε πώς να παραγγείλετε τον καφέ σας με το σωστό παριζιάνικο τρόπο, τότε τίποτα δεν θα σας χαλάσει τη διάθεση. Αν θέλετε να πιείτε εσπρέσσο, ζητείστε «un express», για αμερικάνο «un allongé», ενώ για café au lait ζητείστε «un crème». Τον καπουτσίνο, όμως, ξεχάστε τον: μπορεί και να σας αποπάρουν.




Musée d’Orsay: το αντίπαλο δέος του Λούβρου







Το Λούβρο δεν είναι το μοναδικό μέρος της πόλης που μπορεί κανείς να απολαύσει έργα τέχνης. Κάθε άλλο. Στην απέναντι όχθη του ποταμού βρίσκεται το Musée d’Orsay, ένας πρώην σιδηροδρομικός σταθμός με φοβερή συλλογή ιμπρεσσιονιστικών έργων. Με τη νέα διεύθυνση από το 2002, αναγνώρισε και ξεκίνησε να προβάλλει την υπεροχή του και το κοινό ανταποκρίθηκε άμεσα. Κατά τη διάρκεια της τουριστικής περιόδου, το να πλησιάσεις σε έναν πίνακα του Μονέ είναι σχεδόν ακατόρθωτο. Γι’ αυτό και όσοι ξέρουν, προτιμούν τα λιγότερο γνωστά, αλλά εξίσου ενδιαφέροντα μουσεία, όπως το Musée Marmottan Monet και το Musée de l’ Orangerie.




Baron Haussmann: ο άνθρωπος που ισοπέδωσε το μεσαιωνικό Παρίσι





Η λεωφόρος Haussman είναι σήμερα μία από τις κεντρικές αρτηρίες της πόλης


Παρόλο που το Παρίσι προβάλλεται ως μια ιδιαίτερα καλοδιατηρημένη πόλη από αρχιτεκτονικής πλευράς, πολλά από τα ιστορικά του κτίρια καταστράφηκαν στις κατά περιόδους αναπλάσεις της πόλης. Χαρακτηριστική περίπτωση αποτελεί ο άνθρωπος που ισοπέδωσε το μεγαλύτερο κομμάτι της μεσαιωνικής πόλης, στα μέσα του 19ου αιώνα. Ο Χάουσμαν, ακολουθώντας τις εντολές του Ναπολέοντα δεν έδειξε κανένα συναισθηματισμό και δεν δίστασε να γκρεμίσει ακόμα και το σπίτι που γεννήθηκε. Στη θέση των μεσαιωνικών κτιρίων ανοίχτηκαν μεγάλες λεωφόροι, πλατείες και πάρκα και το Παρίσι πήρε τη μορφή που έχει σήμερα.




Ρίτσαρντ Γουάλας: η βρετανική πινελιά







Στα μέσα του 19ου αιώνα, το Παρίσι αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα ύδρευσης. Οι περισσότεροι κάτοικοι ξεγελούσαν τη δίψα τους πίνοντας νερό από το Σηκουάνα, ο οποίος όμως λειτουργούσε συγχρόνως ως η αποχέτευση της πόλης. Προσπαθώντας να τον αποφύγουν, πολλοί αντικαθιστούσαν το νερό με φθηνό κρασί, με όλα τα δυσάρεστα επακόλουθα που είχε αυτό. Ο Ρίτσαρντ Γουάλας, βρετανός φιλάνθρωπος, φοβούμενος για την υγεία και τη νηφαλιότητα του λαού, εγκατέστησε στην πόλη πάνω από 100 κρήνες για να μπορούν όλοι να έχουν πρόσβαση σε καθαρό νερό. Κάθε κρήνη φέρει τέσσερα πανομοιότυπα αγάλματα που αναπαριστούν την απλότητα, τη γενναιοδωρία, την καλοσύνη και τη νηφαλιότητα.




Σέρβις: τι να μην πείτε σε αυτούς που σας εξυπηρετούν







Με τους σερβιτόρους στο Παρίσι πρέπει να μετράτε τα λόγια σας. Γνωρίζουν πολύ καλά τη δουλειά τους και θα σας εξυπηρετήσουν με προθυμία αρκεί κι εσείς να τους φερθείτε με λεπτότητα: όταν ρωτήσουν αν είστε έτοιμοι να παραγγείλετε, να είστε ειλικρινείς. Μην απαντήσετε «oui» (ναι) χωρίς να είστε σίγουροι γιατί κινδυνεύετε να σας αγνοήσουν για το επόμενο τέταρτο. Το ίδιο θα συμβεί αν είστε δύο και κάτσετε σε τραπέζι για τέσσερα άτομα. Γι’ αυτό πριν διαλέξετε το τραπέζι σας συμβουλευτείτε τον υπεύθυνο.




Bassin de la Villette: εκεί που χτυπάει η καρδιά της πόλης







Ξεχάστε τη Μονμάρτη: το νέο trend της πόλης είναι το Bassin de la Villette. Βρίσκεται στο βόρειο κομμάτι της πόλης και ειδικά όταν ο καιρός είναι καλός, γίνεται το αδιαχώρητο. Βαρκάδες, ηλιοθεραπεία και πλατσούρισμα στα νερά συνδυάζονται με το παραδοσιακό pétanque (παιχνίδι με σιδερένιες μπάλες). Μερικές μπύρες ή κρασί και μουσικούλα είναι τα μόνα που θα χρειαστείτε για την εξόρμηση σας. Και για ότι σας λείψει, υπάρχει το γειτονικό Bar Ourcq, που θα σας προμηθεύσει με όλα τα απαραίτητα.

Photos: credit visualphotos.com


Πηγή: thea.gr